La cabina, ispanyol yönetmen Antonio Mercero’nun 1972 yılında TV için çekmiş olduğu 34 dakikalık bir orta metraj film.
Konudan bahsetmek gerekirse, birkaç görevli tarafından bir parkın ortasına kırmızı renkli bir telefon kulübesi konulur. Kapısı açık olan bu kulübeye çocuğunu sabah okul servisine bindiren bir adam telefon etme maksatlı girer ve kulübenin kapısı da yavaşça kendiliğinden kapanır. Telefonunu bir türlü edemeyen adam kulübeden çıkmak istediği vakit ise kapının açılmadığını fark eder. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın bir türlü kulübeden çıkamaz. Adam kulübede kilitli kalmıştır. Bu andan itibaren film oldukça absürd bir gerçeklik çizgisinde ilerlemeye başlar. Telefon kulübesinde mahsur kalan adam sanki sirkte kafes içindeki bir hayvan gibidir. Çevrede toplanan insanlardan bazıları gayri ihtiyarı adama yardım etmeye çalışsa da, hemen herkes sanki adamın düştüğü durumdan zevk alırcasına gülmektedir. Her türlü çabaya karşın adam kulübeden çıkarılamaz ve giderek artan oranda bir korku ile adam beklemeye devam eder.
La cabina, alt metni çok kuvvetli bir film. Kapital sistemde zor durumda kalan güçsüzlerin aslında herkes tarafından hor görüldüğüne ve kaderine terk edildiğine dair sembolik sahneler mevcut filmde. Yani toplum içinde birey olarak aslında hep yalnızız ve ilk fırsatta toplum bizim üstümüze koça bir çizgi atmaktan hiç çekince duymaz. Nitekim filmde kulübe içinde mahsur kalan adam şayet dışarıda olsa belki herkesin kendine verdiği tepkinin aynısını verecekti. Filmin finali hem dehşet verici hem de acı bir ders niteliğinde adeta. Sistem aksak noktalarını onarmaktansa, devamlı yeni kurbanlar seçerek yoluna devam etmektedir.
Yönetmen Antonio Mercero’nun kariyeri, genelde TV için yapılmış olan çeşitli film ve dizilerden oluşmakta. La cabina en bilinen ve en çok izlenen işlerinden birisi. Keşke bu tarzda birçok sinema filmine de imza atsaydı diye içinizden geçiriyorsunuz. Sonuç olarak mutlaka keşfedilmesi ve izlenmesi gereken filmlerin başında geliyor La cabina. Aşağıda filmin tamamını İngilizce altyazılı olarak izleyebilirsiniz.
yazan:faust116
Bu film üzerine yazılacak, söylenecek bir çuval dolusu laf var. Ancak alt metnin sağlamlığı, insanı geren, ara ara trajik müziklerle de desteklenmiş filmde, kimi çekimler insanın modern toplum karşısında ne kadar ufaldığını ve aşağılandığını gözler önüne sermekte. (özellikle koca koca binaların telefon kabinin altından yapılan çekimlerle gösterilmesi) Ayna, cenaze, akrobatlar metaforları da filmin alt metnini görüntülerle zenginleştirmiş... Defalarca izledim ve her izlediğimde de farklı bir detay gözüme ilişti.
YanıtlaSil